Chomik syryjski (Mesocricetus auratus) - gatunek chomika żyjący dziko, a także hodowany jako zwierzę domowe
Ciało chomika syryjskiego jest walcowate, osiąga długość 15 – 18cm i wagę 80 - 150g. Ogon osiąga rozmiary 1,2 – 2cm. Nogi ma krótkie, silne i przystosowane do długich biegów. Łapy są nieowłosione, przednie mają 4 wykształcone palce, kciuk jest zredukowany do małego wyrostka. Tylne łapy mają 5 palców i wyposażone są w zgrubienia na podeszwach ułatwiające wspinanie się. Chomiki posiadają krótkie nieowłosione ogony, swym kształtem zbliżone do ogona niedźwiedzia. Charakterystyczną cechą są torby policzkowe, służące przede wszystkim do gromadzenia i transportu pokarmu. Chomik może ich użyć także do przenoszenia młodych i, gdy wypełni je powietrzem, do utrzymania się na wodzie. Chomiki oznaczają terytorium za pomocą gruczołów zapachowych, u chomika syryjskiego położone są one na bokach ciała w pobliżu tylnych odnóży. Chomiki maja duże wypukłe oczy, charakterystyczne dla zwierząt aktywnych o zmierzchu i nocą. W dzień nie widzą zbyt ostro. Podczas poszukiwania pożywienia posługują się świetnym węchem, który służy im także do oceny jakości pokarmu. Chomiki mają bardzo dobry słuch. Słyszenie ułatwiają duże i dobrze rozwinięte małżowiny uszne, które podczas snu zwierzę kuli i przyciska, aby ciasno przylegały do głowy. Chomikowi w orientacji pomagają wibrysy - długie wąsy czuciowe. Chomiki, jak wszystkie gryzonie, posiadają bezkorzeniowe, stale rosnące siekacze. Chomik wykonuje około 75 na minutę, a temperatura jego ciała osiąga 36,3 – 37,5°C.
Istnieje bardzo dużo odmian barwnych chomika syryjskiego: złota, zbliżona do naturalnej, beżowa, kremowa, biała, popielata, srebrna oraz srokata. Zdarzają się też chomiki albinotyczne, o białej sierści i czerwonych oczach. Chomiki odmiany angorskiej posiadają długie miękkie i gładkie włosy, a chomiki jedwabiste mają krótkowłose, lśniące futro.